TSUE wydał 22 kwietnia wyrok dotyczący wysokości stawki VAT przy sprzedaży posiłków na wynos.
Pojęcie „usług restauracyjnych i cateringowych” obejmuje dostarczanie żywności wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi, mającymi na celu umożliwienie natychmiastowego spożycia tej żywności przez klienta końcowego, czego zweryfikowanie należy do sądu odsyłającego.
Jeżeli klient końcowy podejmie decyzję o nieskorzystaniu z zasobów materialnych i ludzkich udostępnionych mu przez podatnika w związku z konsumpcją dostarczonej żywności, należy uznać, że z dostawą tej żywności nie wiąże się żadna usługa wspomagająca – wskazał TSUE w wyroku z dnia 22 kwietnia 2021 roku w sprawie C-703/19.
Rzecznik MŚP wstąpił do postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości dotyczącego do ustalenia, czy działalność podatnika polegająca na sprzedaży na różne sposoby dań i posiłków gotowych do spożycia należy do kategorii „usług restauracyjnych i cateringowych”, do których można stosować obniżoną stawkę VAT. Chodziło głównie o problem stosowania przez przedsiębiorców z branży gastronomicznej 5% stawki podatku od towarów i usług dla dostaw produktów realizowanych w systemie sprzedaży „drive in” i „walk through”, „food court”, oraz „wewnątrz punktów sprzedaży”. W swoim wystąpieniu skierowanym do TSUE Rzecznik wskazał, z uwagi na nieprawidłowości w zakresie implementacji przepisów dyrektywy do polskiej ustawy o VAT poprzez odesłanie do PKWiU, należy uznać, że czynności w postaci sprzedaży produktów „drive in”, „walk through”, strefie „food court” oraz „wewnątrz punktów sprzedaży” stanowią dostawę towarów opodatkowanych 5% stawką VAT. Podkreślał także, że sprzedaż dań na wynos w ramach ww. czynności nie jest świadczeniem usług restauracyjnych a stanowi dostawę towarów.
TSUE nie zgodził się z argumentacją strony oraz Rzecznika MŚP w zakresie niezgodności implementacji przepisów dyrektywy od polskiego porządku prawnego. Wskazał, że dyrektywa VAT nie stoi ponadto na przeszkodzie temu, by dostawy towarów lub świadczenie usług należące do tej samej kategorii podlegały dwóm różnym obniżonym stawkom VAT. Podniósł ponadto, że do sądu krajowego należy nie tylko zbadanie, czy dokonany przez ustawodawcę krajowego wybór stosowania jednej lub dwóch stawek obniżonych VAT dotyczy transakcji należących do jednej lub kilku kategorii wymienionych w załączniku III do dyrektywy VAT, lecz również czy odmienne traktowanie z punktu widzenia VAT dostaw towarów lub świadczenia usług należących do tej samej kategorii tego załącznika jest zgodne z zasadą neutralności podatkowej.
Jednocześnie TSUE podzielił argumentacje Rzecznika oraz skarżącego przedsiębiorcy w zakresie kwalifikacji dokonywanych przez niego czynności jako dostaw towarów. Wskazał, że w przypadku usług złożonych przeważający element transakcji należy określić w oparciu o punkt widzenia konsumenta. Jeżeli konsument nie zdecyduje się na skorzystanie z zasobów materialnych i ludzkich udostępnionych przez podatnika, zasoby te nie mają dla konsumenta decydującego znaczenia. Dlatego też w tym przypadku należy uznać, że dostarczaniu żywności lub napojów nie towarzyszy żadna usługa wspomagająca i że przedmiotową transakcję należy zaklasyfikować jako dostawę towarów.
Szczegółowe rozstrzygnięcie sporu TSUE pozostawił jednak Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu wskazując, że okoliczność, iż dane transakcje wchodzą w zakres pojęcia „usług restauracyjnych lub cateringowych” lub „środków spożywczych”, może nie mieć wpływu na wybór obniżonej stawki VAT mającej zastosowanie przez państwo członkowskie. Każde państwo członkowskie może zaklasyfikować do tej samej kategorii i opodatkować tą samą obniżoną stawką VAT różne transakcje podlegające opodatkowaniu, zaliczające się do różnych kategorii tego załącznika, nie dokonując formalnego rozróżnienia pomiędzy dostawą towarów a świadczeniem usług.
Źródło: Biuro Rzecznika Małych i Średnich
