Aby umilić gościom wyjście do ulubionej restauracji czy klubu, właściciele lokali gastronomicznych serwują im zamówione piwo czy drinka w specjalnie przygotowanej szklance z logo producenta danego alkoholu oraz na dedykowanej mu podkładce. Wszystko razem stanowi elegancką całość i odpowiedź na wymagania klientów. Takie przedmioty, jak szklanki, podkładki, specjalne lodówki czy parasole często przekazywane są do lokali nieodpłatnie w związku ze złożonym zamówieniem na dany alkohol.
Wydawać by się mogło, że podanie napoju alkoholowego w oryginalnej szklance i na podkładce z logiem producenta jest tylko częścią procesu obsługi klienta danego lokalu gastronomicznego, tymczasem może się okazać, że restaurator świadczy usługi reklamowe napojów alkoholowych i, co gorsza, nie uiszcza odpowiednich opłat z tego tytułu. A tego zazwyczaj Urząd Skarbowy już nie przeoczy. Warto rozważyć, więc kiedy przedsiębiorcy są zobowiązani do uiszczenia opłaty za reklamę alkoholu oraz jakie są zasady i terminy jej płatności.
CZYM JEST REKLAMA NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH?
Zacząć należy od wskazania, czym w ogóle jest reklama napojów alkoholowych. Niejednokrotnie w lokalu świadczącym usługi gastronomiczne, który w menu oferuje napoje alkoholowe, umieszczane są parasole, lodówki czy plakaty, neony lub symbole graficzne zawierające np. nazwę producenta danego alkoholu. Taki zabieg jest traktowany jako uwidocznienie dostępnych marek alkoholowych i przekonanie potencjalnego klienta do zakupu proponowanego w menu alkoholu. Jednak w praktyce może to zostać potraktowane jak reklama napojów alkoholowych, od której przedsiębiorcy zobowiązani są dokonać opłaty. Definicja reklamy napojów alkoholowych została uregulowana w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Zatem reklama taka to zgodnie z ustawową definicją: publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych. Za reklamę nie uważa się zaś informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Należy pamiętać, że za reklamę napoju alkoholowego będzie poczytywane przez organ podatkowy każde działanie, nawet jednorazowe uwidocznienie znaku towarowego napoju alkoholowego w miejscu publicznym. I tu powstaje kolejne pytanie: czy lokal gastronomiczny jest miejscem publicznym? Wydaje się, że obecnie na pytanie te należy odpowiedzieć twierdząco. Organy podatkowe, w tym m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w decyzji z dnia 6 lipca 2012 r., wskazują, że lokal gastronomiczny, w tym pub, jest miejscem publicznym. W tym zakresie odwołują się do definicji budynku użyteczności publicznej zawartej w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz słownikowego znaczenia pojęcia „miejsce publiczne”, zgodnie z którymi takim miejscem jest pomieszczenie lub teren przeznaczony dla publiczności, dla ogółu, np. teatr, restauracja, park, ulica. Zdaniem organów podatkowych lokal gastronomiczny nie traci charakteru miejsca publicznego, mimo że stanowi zakład pracy.
PODMIOTY ZOBOWIĄZANE DO PŁACENIA PODATKU OD REKLAM NAPOJÓW ALKOHOLOWYCH
W doktrynie wskazuje się, że do podmiotów zobowiązanych do płacenia podatku od reklam napojów alkoholowych zaliczają się m.in.:
• agencje reklamowe;
• wszystkie media, w tym prasa, radio, telewizja;
• właściciele pubów, którzy uzyskają przychody z tytułu reklamy m.in. poprzez uwidocznienie marki piwa i nazwy jego producenta, np. na szklankach czy podkładkach używanych w lokalu;
• przedsiębiorcy prowadzący sklepy, w których częścią reklamy są banery reklamowe czy lodówki z logo danego rodzaju alkoholu.
Z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 lipca 2015 r. wynika, że opłatą tytułu reklamy napojów alkoholowych mogą być także objęte hipermarkety, kina, firmy transportowe, restauracje i hotele, o ile udostępniają przestrzeń lub czas dla publicznej reklamy alkoholu. Powyższe stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Łodzi orzeczeniem z 31 marca 2015 r., w którym stwierdził, że podmioty prowadzące pub oraz świadczące usługi reklamowe piwa udokumentowane fakturą VAT podlegają obowiązkowi opłaty. Ma to miejsce, w związku z umieszczeniem, w ramach zobowiązania wynikającego z umowy o współpracy, logo sprzedawanego piwa na dystrybutorze, szklankach i podkładkach do tych szklanek, co stanowi o świadczeniu usługi reklamowej, a więc rozpowszechnianiu informacji połączonej z komunikatem perswazyjnym. Tym samym, każde propagowanie znaku towarowego napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nim związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących piwo, stanowi reklamę.
WYSOKOŚĆ OPŁAT OD ŚWIADCZENIA USŁUG REKLAMOWYCH
Podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą opłatę w wysokości 10 % podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, wynikającą z tej usługi (wysokość podatku podmiot musi obliczyć sam na podstawie zebranych faktur VAT). Rzeczone podmioty sporządzają zbiorczą deklarację miesięczną DRA-1 i składają ją w terminie do 20. dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym upłynął termin na wystawienie faktury, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, na wynagrodzenie lub jego część.
Stosowną deklarację należy złożyć do właściwego organu podatkowego w sprawach podatku od towarów i usług. Co jednak w sytuacji, gdy restaurator nie osiąga bezpośrednich korzyści związanych z reklamą napojów alkoholowych? A korzystanie z podkładek do piwa czy szklanek z logiem jedynie pośrednio wpływa na sprzedaż w lokalu? Nie istnieją żadne faktury VAT związane ze współpracą reklamową? Jak określić odsetek osiągniętych korzyści i tym samym należny podatek? W tym wypadku często potrzebna jest indywidualna ocena sytuacji przedsiębiorcy i konieczność stwierdzenia, czy obowiązek podatkowy w danym wypadku powstał, czy też nie.
PAULINA KRUKOWSKA
Prawnik
Kancelaria Adwokata i Doradcy
Restrukturyzacyjnego
Pawła Lewandowskiego
kancelaria@lewandowskikancelaria.pl
lewandowskikancelaria.pl
Oprac. red.
