Nadeszły czasy, w których określenie „szef kuchni” brzmi naprawdę dumnie i kojarzy się pozytywnie – z talentem, pracowitością, oddaniem, wieloma umiejętnościami – od organizacji pracy własnej, po zarządzanie zespołem, logistykę i zaopatrzenie. Szef kuchni to dziś jest ktoś. Ktoś, kto posiada wiedzę nie tylko z zakresu przygotowywania posiłków czy termicznej obróbki produktów. To także ktoś, kto nierzadko zna się na uprawie warzyw i ziół, chowie i hodowli zwierząt, których mięso później obrabia, kto potrafi z mało atrakcyjnych składników złożyć i serwować dania na wzór artystycznego arcydzieła.
Międzynarodowy Dzień Szefa Kuchni, zainicjowany 20 lat temu przez dr. Billy’ego Gallaghera, ówczesnego lidera WACS – World Association of Chefs’ Societies (Światowego Stowarzyszenia Szefów Kuchni), obchodzony 20 października, stanowi najlepszą okazję do tego, by po pierwsze przypomnieć sobie i uświadomić, jak ważną rolę w życiu jednostek i całych społeczeństw odgrywają szefowie i kucharze, a po drugie oddać im hołd za ich trud (oni pracują, gdy inni odpoczywają) i pogratulować talentu.
Dzień Szefa Kuchni w 2004 r. miał też inny kontekst, jakże bardzo aktualny wtedy i dziś. Billy’emu Gallagherowi chodziło bowiem o pokazanie tego, że zarówno jedzenie, jak i przygotowywanie posiłków to wspaniałe czynności, które można wykonywać wspólnie zwłaszcza wtedy, gdy daniami można się podzielić. Dla szefa, który większość swojego zawodowego życia spędził w Południowej Afryce, dzielenie się żywnością z ubogimi i poszkodowanymi przez los było czymś ogromnie ważnym. Na co dzień nie uświadamiamy sobie, że ponad 9% ludzi na świecie mierzy się z głodem, a jednocześnie rocznie marnuje się 1,3 miliarda ton żywności. Czym są głód i brak jedzenia odczuli kilka tygodni temu powodzianie i wolontariusze pracujący na terenach objętych powodzią – pozbawieni żywności przez zatrutą wodę, bo trzeba było wyrzucić nawet tę zakonserwowaną. I tu znów z pomocą przyszli im szefowie kuchni i kucharze – nie tylko z okolicznych, ocalałych ośrodków wczasowych i lokali, lecz także z oddalonych aresztów śledczych (np. w Piotrkowie Trybunalskim, Brzegu), gdzie „na kuchni” przygotowano pożywne posiłki dla walczących z żywiołem. Warto wspomnieć też o grupie przedsiębiorców w Zielonej Górze – właściciele i załogi barów, kebabowni i pizzerii zostawili swoje biznesy i wspólnie przygotowywali jedzenie dla żołnierzy i strażaków. Być może miano szefa kuchni w tych przypadkach jest zbyt prestiżowe, ale oni również tworzą sektor gospodarki nazywany gastronomią – skromniejszy, mniej wyrafinowany, lecz z równie ogromnym zrozumieniem dla ludzkiego nieszczęścia.
Korzystając z okazji, składamy więc wszystkim szefom, którzy na co dzień z powodzeniem zawiadują kuchniami najznamienitszych restauracji w kraju, szefom i kucharzom lokali gastronomicznych oraz ich załogom życzenia, by zawsze, będąc w pracy, realizowali swoje pasje i spełniali zawodowe marzenia.
Wspaniałego Dnia Szefa!
